Avni Jashari:
I’m Sot rrjetet sociale qenkan mbushur me fotografi bore, duke sjellë me vete frazeologji, thënie dhe përshkrime nga më të ndryshmet. Për shumë njerëz, ky peizazh dimëror sikur risjell një ndjesi të re, thuajse bora është diçka e pazakontë për trevën tonë apo për këtë muaj të vitit. Megjithatë, ky fenomen natyror ka një aftësi të jashtëzakonshme për të ngjallur ndjenjat më të ngrohta në zemrat tona.
Pa asnjë dyshim, dëshira për borën zgjon brenda nesh një nostalgji të ëmbël për fëmijërinë. Është ajo ndjesia kur mezi prisnim të luanim në borë, të ndërtonim dordolec apo të ndjenim flladin e akullt të dimrit mbi faqe. Për shumëkënd, ajo nuk është thjesht një manifestim i motit, por një kujtesë e momenteve të çmuara, e atyre kohëve kur gjithçka dukej më e thjeshtë dhe më magjike.
Nga ana tjetër, reagimi i rrjeteve sociale ndaj borës shfaq një aspekt interesant të botës moderne. Fotografitë dhe përshkrimet e shumta tregojnë se si dimri dhe bora, ndonëse të zakonshme, për disa mbeten të jashtëzakonshme! Ndoshta është ritmi i përditshëm që na bën të harrojmë bukurinë e asaj që kemi përpara syve, dhe kështu, një peizazh i bardhë arrin të bëhet burim i frymëzimit, gëzimit dhe ndarjes me të tjerët.
E ndoshta, pikërisht kjo është magjia e dimrit – aftësia për të na ndalur për një moment dhe për të na kujtuar të shijojmë bukurinë e thjeshtësisë. Në fund të fundit, bora është më shumë sesa një fenomen i motit, është një ftesë për të rikthyer ndjesitë fëminore dhe për të parë botën me sy të pastër.
A.J
21.11.24
